بوژان؛خرم ترین ییلاق گردشگری کشور
به گزارش وبلاگ آقا ایرج، همجواری و همنشینی روستای بوژان با قله فرازمند شیرباد،شاداب ترین و باطراوت ترین و خرم ترین ییلاق گردشگری را نصیب این خطه نموده است
وبلاگ آقا ایرج: رودی غزلخوان، کوهی آسمانبوس، سبزه زاری مخملین در کمرکش کوهستان و چشم اندازی شوق انگیز در محدوده ای وسیع در میانه های 5 کوه فرازمند تفتان، شاردو، دوربید، هارشفان و شاهوار، زیباترین و عجیب ترین دورنمای روستایی کوچکی است که نگین سبز استان خراسان رضوی نامیده می شود.
در این گستره بزرگ که بالغ بر یک پنجم ایران وسعت دارد، شیرباد، بلندترین قله در امتداد رشته کوههای بینالود در شرق نیشابور قد برافراشته است. نزدیک ترین آبادی به این قله فرازمند خراسان بزرگ، بوژان زیبا بر بستر رودی خروشان آرمیده است. همجواری و همنشینی این روستا با این قله بلند و بهره گیری از نزولات جوی فراوان، شاداب ترین و با طراوت ترین و خرم ترین ییلاق گردشگری را نصیب این خطه نموده است. اساساّ در سلسله جبال بسیار بزرگی که از کوه های تورس و آنتی تورس ترکیه شروع و تا هیمالیا و اورست ادامه می یابد و از شمال نیشابور می گذرد، در نیمرخ جنوبی این دیواره غول آسا و در محدوده نیشابور، شاهد دره ها، ییلاق ها و خرم کده های با طراوت و زیبایی هستیم که در این میان، روستای بوژان به دلیل جلوه های ویژه طبیعی و پرجاذبه بودن چشم اندازهایش، از موقعیتی ویژه برخوردار است، چنان که در تمام فصول سال، طبیعت دوستان و به ویژه کوهنوردان، بوژان را بهشت موعود خود می دانند و سایه سارهای رؤیایی و حاشیه های رودکده ای پرپیچ و خم، منزلگاه بسیاری از گردشگرانی است که به شهرستان نیشابور سفر می نمایند.
علاوه بر باغ ها و کوچه باغ ها و جویبارهای بسیار زیبا، نقاط دیدنی بوژان بسیار زیاد است؛ دره شکراب، تخت هلاکو، آبشار بزرگ سنگی، زنبورزاو، تیغ مزار، چشمه آویشن و مرغزار دره، از جمله زیباترین چشم اندازها و جاذبه های طبیعت زیبای بوژان به شمار می روند.
خانه معلم بوژان که به همت آموزش و پرورش نیشابور جهت اقامت و توقف شبانه مسافران اختصاص یافته است، مکان مناسبی برای فرهنگیانی است که می خواهند از بوژان دیدن نمایند. باغچه های تفریحی و رستوران های متنوع با فضاهای نشاط انگیز در میانه های گیسوان مواج و پر پیچ و تاب بید مجنون ها، از نقاطی است که برای استراحت و صرف غذا، بسیار مناسب است.
مسیر دسترسی:
مسیر دسترسی به روستای بوژان از مبدأ نیشابور، جاده ای آسفالته به طول 18 کیلومتر است. برای دسترسی به آبشار معروف و پرخروش بوژان که تقریباً در انتهای دره شکرآب قرار گرفته است، پس از رسیدن به این روستا باید مسیری در حدود 5/6 کیلومتر را پیمود و مسیر رودخانه را به سمت شمال در پیش گرفت. پس ازطی 5 کیلومتر و عبور از باغ های میوه که در دو سوی رودخانه گسترده شده اند، به چشمه های گوارایی از جمله چشمه شکرآب می رسیم که در قسمتی از دره که تنگ تر می شود، آبشارهای کوچکی نیز دیده می شود که ترنم آب و حرکت در بستر یک رود خروشان، صدایی دل نواز و آرامش بخش را پدید می آورد.
مسیر صعود:
اگر مسیر پاکوب را در این نقطه ادامه دهیم، به یک دوآبی می رسیم. در اینجا باید مسیر شرقی را دنبال کنیم. این راه را نیز می توان از دو مسیر پی گرفت؛ یکی ازکف رودخانه که پس از حدود 10 دقیقه پیاده روی، رودخانه کاملاً تنگ و قسمتی از مسیر سنگی می شود و فقط افرادی که به فن سنگ نوردی آشنا هستند، می توانند از این مسیر صعود نمایند و مسیر دوم، یال را باید بالا برویم تا پس از 20 دقیقه کوهنوردی در راه پاکوب، به بالای یال برسیم. از این قسمت به بعد باید سعی کنید مسیر شرقی را ادامه داده و ارتفاع را کم کنید تا به سمت رودخانه راهنمایی شوید. پس از عبور از رودخانه، به فضای درختکاری و سرسبزی می رسیم که می توان آبشارهای کوچکی را دید، ولی برای رسیدن به آبشار اصلی، مسیرمان را از سمت راست رودخانه ادامه می دهیم. پس از عبور از این قسمت، مجدداً به کنار آبشار کوچک دیگری می رسیم. از اینجا با 15 دقیقه پیاده روی، می توانیم به آبشار اصلی برسیم که ارتفاع آن 24 متر است.
سوابق تاریخی بوژان:
بوژان از روستاهای بسیار تاریخی و قدیمی نیشابور به شمار می رود. بوژ به معنای مرغزار و بوژان جمع بوژ است و به واسطه آب فراوانی که دارد، دارای تنگه های زیادی در دامنه کوههایی است که به یک دره بزرگ به نام بوژان منتهی می شود. این دیار در عصر عظمت نیشابور، محل سکونت افراد و بزرگان منطقه بوده است و احتمالاً فیلسوف و عارف بزرگ اسلامی ابوسعید ابوالخیر در چهار کیلومتری جنوب بوژان سکنی داشته است. در شرق قبرستان بوژان که به قبرستان گبرها معروف است، چندین کاسه و قطعه سنگ هایی بسیار قدیمی به دست آمده که به باور مردم محلی، به دوران امام حسن مجتبی ع باز می شود. این درحالی است که آرامگاه مطهر امامزاده سلیم ع در شرق دره و امامزاده خواجه گل علیع که بدون مقبره است، در قسمت جنوب روستا قرار دارند و از نوادگان امام دوم شیعیان به شمار می روند.
در عین حال، با توجه به آثار زیر خاکی یافت شده در این منطقه، یکی از سران قاجار به نام هلاکو میرزا که در نیشابور حکومت می کرد، اوقات فراغت خود را در دره بوژان می گذراند و در محلی به نام تلخان منزل می کرد. از تلخان که بگذریم، دره های بسیار زیادی دیده می شود که هرکدام زیبایی خاص خود را دارد.
دیدنی های بوژان:
هر آنچه که در فکر خود از یک روستای سنتی و بسیار زیبا مجسم نموده اید، در بوژان خواهید دید؛ این روستا با بافت مسکونی متمرکز در شیب ملایم استقرار یافته و دارای کوچه های پیچ در پیچ و نامنظم است و معماری سنتی روستا، بسیار زیبا و شبیه روستاهای پله ای است. برای زیارت، می توانید به امامزاده روستا که بنایی قدیمی است، بروید و برای سیاحت نیز باغ های سرسبز، آبشارهای کوچک و بزرگ، چشمه سارها و حاشیه زیبای رودخانه با چشم اندازهای رویایی و رنگارنگ، شما را شگفت زده خواهد نمود.
اگر هم شانس داشته باشید و هنگام برگزاری مراسم عروسی بوژانی ها به این روستا برسید، پایکوبی چوب اهالی را خواهید دید و یک مجلس شادی بخش تمام قد ایرانی را به دیدن خواهید نشست. بهره گیری از آوازها و آهنگی های محلی خراسانی در جشن ها و عروسی های این روستا، بسیار معمول است. سازهای دوتار، ترانه های محلی را در مراسم شادی همراهی می نمایند.
چی بخوریم؟
اگر پای سفره بوژانی ها نشستید، بدانید که آن ها با غذاهای محلی شان از شما پذیرایی خواهند کرد. بلغور شیر، کشک، کوکوی قارچ، کله جوش، حلوای محلی، فطیر مسکه، نان تفدون (تافتون)، انواع آش و آبگوشت محلی، از جمله غذاهایی است که سفره پیش رویتان را رنگین خواهند کرد.
سوغات چی ببریم؟
مردم روستای بوژان، اغلب از پوشاک محلی استفاده می نمایند. جوانان در جشن و شادی، لباس محلی بر تن می نمایند و لباس زنان روستا، از پارچه های طرح دار و رنگارنگ دوخته می شود. پوشاک محلی بوژان را می توانید در سایزهای مختلف تهیه کنید و سوغات ببرید. قالی بافی و فرت بافی هم از صنایع دستی روستای بوژان به شمار می رود که به دست هنرمندانه زنان و دختران بوژانی، بافته می شود.
منبع: توریسم آنلاین