سلاح معروف ژولیوس سزار پس از 2 هزار سال، از زیر خاک بیرون آمد، عکس - وبلاگ آقا ایرج

به گزارش وبلاگ آقا ایرج، گجت نیوز نوشت: باستان شناسان، سیم خاردار معروف رومی را در نزدیکی یک معدن نقره آلمانی کشف کردند؛ چیزی که به عنوان سلاح دفاعی مبتکرانه ژولیوس سزار شناخته می گردد.

در سال 52 پیش از میلاد مسیح، ژولیوس سزار سیستم خلاقانه ای را به عنوان یک سلاح بازدارنده برای دفاع از سربازان و منابع خود در برابر ارتش گالیک (فرانسه امروزی) به کار گرفت. او این سیستم دفاعی را با حفر خندق و نصب تیرچه های چوبی طراحی کرد. حالا پس از 2000 سال، باستان شناسان نخستین نمونه سالم مانده از این تیرچه های دفاعی را یافته اند؛ چیزی که ظاهرا برای محافظت از یک معدن نقره باستانی کاربرد داشت.

این کشف بی سابقه، حاصل کوشش گروهی از دانشجویان در منطقه باد امس (Bad Ems)، حدفاصل شهرهای بن و ماینتس آلمان است که در دوران باستان، مرز شمالی امپراتوری روم بود.

باستان شناسان از سال ها پیش در Bad Ems حضور فعال داشتند و سال 2016، تعیین شد که این منطقه، میزبان یک پادگان رومی 8 هکتاری بوده است. بقایایی از 40 برج مراقبت چوبی هم در آنجا کشف شد.

سال جاری اما حفاری های یک تیم دانشجویی به رهبری فردریک اوث، به کشف این تیرچه چوبی در بلاسکوف هیل (Blöskopf Hill) انجامید؛ یک اردوگاه رومی تازه کشف شده، حدود 2 کیلومتر آن سوتر از پادگان اول!

اعضای تیم، یک سکه متعلق به سال 43 میلادی را هم یافتند؛ چیزی که نشان می دهد احداث این دو پادگان، به پیش از دوران سنگربندی لایمز بازمی شود. سیستم لایمز که در سال 110 میلادی شکل گرفت؛ به عنوان یک استحکامات مرزی، مانند دیواری در طول مرزهای شمالی روم، سربرافراشته بود.

مورخ روم باستان، تاسیتوس، سرنخ هایی از انگیزه احداث این دو پادگان در آن منطقه داده است. بر اساس یادداشت های او، یک فرماندار رومی به نام کورتیوس روفوس در سال 47 میلادی، قصد داشت با معدن کاری، نقره استخراج کند؛ اما چیز زیادی دشت نکرد. البته واقعا هم Bad Ems غنی از نقره است و چند قرن بعد، حدود 200 تن نقره در آنجا پیدا شد. ولی ظاهرا رومی ها به مقدار ای که لازم بود، عمیق حفر نکردند تا به نقره کافی برسند.

به هرحال، گمان می رود که رومی ها این اردوگاه ها را برپا کردند تا از یورش ناگهانی متجاوزان و سرقت نقره های در حال استخراج، جلوگیری نمایند.

تاریخچه سلاح دفاعی ژولیوس سزار

ژولیوس سزار، سال ها پیش از احداث پادگان های Bad Ems از جهان رفت (سال 44 پیش از میلاد)؛ ولی سیستم دفاعی معروف او، همین خندق و تیرچه های خاردار، تا مدت ها مورد استفاده رومی ها نهاده شد.

سزار در کتاب جنگ های گالیک خود، از استقرار سیستم مشابهی در جنگ آلِسیا (سال 52 پیش از میلاد در فرانسه امروزی) نوشته است. هدف او این بود که امنیت اردوگاهش را با حداقل نیروی رزمی، تامین کند؛ پس به سربازانش دستور داد تا الوارهایی تهیه و آن ها را نوک تیز نمایند. سپس این چوب ها را درون خندق ها فرو نمایند و روی آن ها را با خس وخاشاک و شاخه های بید بپوشانند. هر دشمنی که بیش از حد جلو می آمد، به سیخ کشیده می شد!

ناگفته نماند که ظاهرا پادگان بزرگ تر باد امس، هرگز کامل نشد و هر دوی آن ها چند سال پس از ساخت، به آتش کشیده شدند. اما برای تایید فرضیه محققان مبنی بر احداث این پادگان ها با هدف محافظت از معادن نقره، تحقیقات بیشتری احتیاج است.

227227