کشف دورترین ستاره کهکشان راه شیری - وبلاگ آقا ایرج

به گزارش وبلاگ آقا ایرج، پالس و روشنایی ستارگان آرآر شلیاق باعث می گردد این ستاره ها ابزار خوبی برای مقدار گیری فواصل کهکشانی باشند. حالا محققان با کشف این گروه نو از ستارگان توانسته اند تعریف نوی برای مرز های بیرونی کهکشان ما ارائه نمایند.

اخترشناسان پیروز شده اند دورترین ستاره در کهکشان راه شیری را شناسایی و برای مرز بیرونی کهکشان ما تعریف تازهی ارائه نمایند.

اخترشناسان بیش از 200 ستاره متغیر دوردست موسوم به ستارگان آرآر شلیاق را در هاله ستاره ای کهکشان راه شیری کشف کردند. دورترین ستاره در این میان، بیش از یک میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد. این فاصله تقریباً به میزان نصف فاصله ما با کهکشان آندرومدا است.

پالس و روشنایی ستارگان آرآر شلیاق باعث می گردد این ستاره ها ابزار خوبی برای میزان گیری فواصل کهکشانی باشند. حالا محققان با کشف این گروه تازه از ستارگان توانسته اند تعریف تازهی برای مرز های بیرونی کهکشان ما ارائه نمایند.

راجا گوهاتاکورتا، استاد و عضو هیئت علمی بخش نجوم و اخترفیزیک دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز می گوید هاله ستاره ای کهکشان ما بسیار بزرگ تر از قرص آن است که میزان اش به 100 هزار سال نوری می رسد. منظومه شمسی ما در یکی از بازو های مارپیچی این قرص قرار گرفته است. در میانه این قرص یک برآمدگی مرکزی وجود دارد و اطراف آن را هاله ای احاطه نموده که دربرگیرنده قدیمی ترین ستاره های کهکشان است و از هر طرف صد ها هزار سال نوری درازا دارد.

گوهاتاکورتا ادامه می دهد: هاله سخت ترین بخش برای مطالعه است، چون مرز های بیرونی آن بسیار دورند. در این بخش ستاره ها نسبت به بخش های متراکم قرص و برآمدگی آن خیلی پراکنده اند، اما این هاله مملو از ماده تاریک است و درواقع بیشتر جرم کهکشان را دربرمی گیرد.

دورترین ستاره در راه شیری، مرز کهکشان ما را معین کرد

یوتینگ فنگ، دانشجوی مقطع دکترا در همین دانشگاه که با گوهاتاکورتا همکاری داشته است، می گوید مدل سازی های قبلی تخمین زده بودند که فاصله مرکز کهکشان با مرز های بیرونی هاله ستاره ای حدود 300 کیلوپارسک یا 1 میلیون سال نوری باشد، حالا این 208 ستاره آرآر شلیاق که اخیراً پیدا شده اند، در فاصله ای در بازه 20 تا 320 کیلوپارسکی قرار دارند.

ستاره های آرآر شلیاق ستاره های کهنسالی با معینه های فیزیکی خاص هستند که چرخه های منظمی را تکرار می نمایند. گوهاتاکورتا می گوید: اگر میانگین روشنایی این ستاره ها را میزان گیری کنید، این میزان بین ستاره های مختلف یکسان خواهد بود. درنتیجه، این روش ابزار مناسبی برای مطالعه ساختار کهکشان است. محققان نتایج یافته های خود را در رویداد American Astronomical Society در سیاتل آمریکا ارائه می نمایند.

منبع: دیجیاتو