اصغر شاهرودی را فراموش نموده ایم؟ - وبلاگ آقا ایرج

به گزارش وبلاگ آقا ایرج، بیش از 16 سال است که یکی از صدابرداران نامدار سینما در بستر افتاده و هیچ گونه قدرت تحرک و تکلم ندارد. خرج و مخارج رسیدگی به بیماری با این شرایط که بعضا سر به فلک می کشد سختی هایی را به همراه دارد، اما گاهی ملاقات یک دوست و همکار قدیمی می تواند از هر درمان و پرستاری کارسازتر باشد.

به گزارش ایسنا، اصغر شاهوردی نامی آشنا برای اهالی سینماست. او به عنوان نخستین صدابردار سرِ صحنه سینمای ایران شناخته می گردد و در شرایطی که می توانست در کنار فیلم های هامون، پری، لیلا، قرمز، باشو غریبه کوچک، اجاره نشین ها، شاید وقتی دیگر، کیمیا، سارا، بانو، زیر پوست شهر و خانه دوست کجاست؟ آثار دیگری را هم در سابقه حرفه ای خود ثبت کند، به ناگاه براثر یک حادثه خانه نشین شد.

او آذرماه سال 1386 وقتی که در پروژه سینمایی چراغی در مه مشغول کار بود، هنگام برگشت به سمت تهران در یک حادثه رانندگی دچار عارضه مغزی شد و از آن روز تا به حال زمین گیر مانده است.

درباره شرایط این هنرمند و دغدغه های همسرش که 16 سال است از او پرستاری می نماید، بار ها نوشته ایم. اشرف افشاری همواره با افتخار از پرستاری کردن از همسرش می گوید و این را هم یادآوری می نماید که در سینمای ایران فقط اصغر شاهوردی و خانواده اش هستند که گرفتار چنین مصیبتی شده اند، چون فقط شاهوردی نیست که گوشه ای افتاده، خانواده اش هم افتاده اند.

او بار ها اشاره نموده که توانایی خودش هم در طول این نزدیک به دو دهه کم شده و دیگر آن آدم سر حال و شاد سال ها قبل نیست با این حال همواره دعا می نماید که طوری نگردد، شرمسار شاهوردی گردد.

افشاری در گفت وگویی تازه از ملاقات چند وقت قبل بعضی مدیران گفت و بیان نمود که یکی از مسائل جدی این روز های اصغر شاهوردی خشک شدن بیش از میزان بدنش است و نیازی که به فیزیوتراپی دارد.

وی با قدردانی از کسانی که پیگیری هایی را برای یاری به بهبود شرایط این هنرمند انجام می دهند، ازجمله مدیرعامل صندوق اعتباری هنر، بیان نمود: قول مساعدی برای گرفتن وام گرفته ام و باید فیزیوتراپی جدی تر انجام گردد، چون به علت خشکی بدن، حتی جابجا کردن شاهوردی سخت شده و شرایط برای خود من هم از نظر فیزیکی سخت شده است.

همسر اصغر شاهوردی که پیش تر هم از شرایط روحی نامساعد خود و خانواده اش پس از گذشت سال ها از این اتفاق تلخ صحبت نموده بود، از تنگ تر شدن عرصه و به هم ریختگی اوضاع و احوال روحی خودش می گوید که گاهی روزگار را برایش سخت می نماید؛ با این حال او دست از مراقبت نمی کشد و بدون اینکه کلامی بگوید یا گله ای کند، می توان ناگفته شنید که چقدر چشم انتظار ملاقات دوستان و همکارانی است که شاید اصغر شاهوردی را فراموش نموده اند و نمی دانند که حتی یک تماس تلفنی، چه روحیه مثبتی به این هنرمند و خانواده اش می بخشد.