سفر به شهر باران، ووهان
به گزارش وبلاگ آقا ایرج، با عرض سلام خدمت تمامی خوانندگان محترم و عزیز سایت عالی و فوق العاده خبرنگاران. حدود یکسالی هست که با این سایت آشنا هستم و هر روز جهت مطالعه سفرنامه دوستان به سایت سر میزنم. دیدم بی انصافی هست که فقط تماشاچی باشم و تصمیم گرفتم سفرنامه خودم را که در خرداد ماه امسال به شهر ووهان چین انجام شد را بنویسم.
چون در ابتدا قصد سفرنامه نداشتم در عکس هایم دچار نواقصی هستم که انشاالله به بزرگی خودتون ببخشید.
با توجه به اینکه من خودم معمولا حاشیه سفرنامه ها را دنبال میکنم تصمیم گرفتم با تمرکز به مسائل حاشیه ای آغاز به نوشتن بکنم و امیدوارم سوالاتی که خودم قبل از سفر داشتم و تا زمان سفر پاسخی برایش نداشتم رو در ذهن دوستان حل کنم.
با توجه به شغل همسرم، در سرانجام اسفند ماه بود که از طرف یک دانشگاه در ووهان چین، (همسرم در سال 92 در آن دانشگاه 6 ماه فرصت مطالعاتی خود را گذارنده بود) ایشان را جهت یک تحقیقات مشترک در تابستان دعوت نمودن.
استارت کار بعد از عید آغاز شد و اولین اقدام جستجو در خصوص دریافت ویزا، بلیط و... بود.
اولین کاری که بعد از عید انجام دادم تماس با شرکتی که در آن کار میکنم بود و آغاز کردم به چانه زنی برای مرخصی. از سه ماه آغاز شد تا نهایتا با مرخصی دوهفته ای من موافقت کردند که بتوانم در این سفر سه ماهه، همسرم را همراهی کنم
با توجه به اینکه بلیط همسرم به عهده دانشگاه مشغول به کار در ایران بود و محل اقامت ایشان نیز توسط دانشگاه مدعو تامین می گشت، کار برای من نیز کمی راحت تر بود.
دعوتنامه در اوایل اردیبهشت ماه به دستمان رسید. پس از تماس با سفارت، متوجه شدیم مدتی هست روال تغییر نموده و دعوتنامه می بایست دارای بارکد باشد. پس از اطلاع به دانشگاه چینی جهت ارسال دعوتنامه، منتظر ارسال آن شدیم و در این فاصله نسبت به خرید بلیط اقدام کردیم. بلیط را از شرکت چاینا ساترن خریداری کردیم. از تهران به اروچی و سپس از ارومچی به ووهان.
این ایرلاین به کانکشن های طولانی ، هیچ تسهیلاتی ارائه نمیدهد. البته پرواز ما با دو ساعت فاصله بود.
پس از ارسال دعوتنامه(بصورت ایمیل) که فقط اسم ایشان در اون بود (همسرم بسیار کم رو هست و روش نشده بود بگه اسم همسرم را وارد کنید) با ارسال پاسپورت و دعوتنامه به تهران، به وسیله یکی از دوستانم جهت دریافت ویزا اقدام کردیم. سفارت چین به هیچ عنوان ویزای توریستی به شخص نمی دهد و باید به وسیله آژانس اقدام بگردد که باید 80 دلار اضافه پرداخت کنید.
در نهایت همسرم به وسیله سفارت با پرداخت 100 دلار و من نیز به وسیله آژانس با پرداخت 180 دلار ویزای خود را در یافت کردیم.
حدود یک هفته طول کشید که ویزاهامون آماده شد و بلیط نیز خریداری شده بود.
من نیز به وسیله سایت بوکینگ هتل خودم رو رزرو نموده بودم.
آغاز سفر، تاریخ 20 خرداد ماه در ساعت 23:30 دقیقه بود که ما ساعت 8 شب فرودگاه امام بودیم.
یک نکته جالب در خصوص پرواز چینی این بود با اینکه پرواز بعدی ما با همین ایرلاین بود ولی باید در ارومچی بارمون رو تحویل می گرفتیم و دوباره جهت پرواز بعدی تحویل میدادیم که پس از جویا شدن علت این کار، عنوان شد چین بازرسی ایران را قبول ندارد!! البته بعد از دیدن بازرسی هاشون تفاوت را احساس کردم.
تصویر1- هواپیمای چاینا ساترن- تهران
هواپیما بسیار خوب با پذیرایی خیلی خوب و سرو سه نوع غذا و انواع آبمیوه ها، پس از چهار ساعت پرواز به شهر ارومچی رسیدیم و پس از مهر ورود به پاسپورت و تحویل بار به قسمت پروازهای داخلی رفتیم و گشتی در داخل فرودگاه زدیم تا پرواز بعدی انجام گردد.
تصویر 2- پذیرایی داخل هواپیما
تصویر3- فرودگاه ارومچی
هر دو پرواز راس ساعت انجام شد و نهایتا در ساعت 2 ظهر به فرودگاه ووهان رسیدیم. برام جالب بود که در هر دو هواپیما کلیه غذا ها حلال بود. پس از تحویل بار، با شخصی که به استقبالمون اومده بود راهی محل اقامت شدیم. اول به سمت محل اقامت همسرم رفتیم و با دیدن دو تخت در اتاق، ازشون پرسیدم منم میتونم اینجا بمونم که گفتن چرا که نه! یعنی اگر خودم نمیگفتم بمونم اونا هم چیزی نمیگفتن.
تصویر4 - فرودگاه ووهان
تصویر 5- محل اقامت
در طول مدت اقامت پسری به اسم یان که دانشجوی ارشد بود و در همان ساختمان ما بود، از طرف مسئول انستیتو مسئول شده بود به ما در انجام کارهای روزمره یاری کند.
با ورود به شهر ووهان با گرمای نفس گیر، شرجی بالا و باران روبرو شدیم که یان گفت ووهان همواره ابری و بارانیست.
آن شب را با خرید از فروشگاه نزدیک خوابگاه، به سرانجام رساندیم.
در طول مدت اقامت با توجه به اینکه هر روز همسرم به انستیتو می رفت، من تنهایی به شهر می رفتم و تا عصر مشغول گردش بودم و چون همسرم اصلا علاقه ای به خارج از کشور ندارد پس از بازگشت به خوابگاه مشغول استراحت بود.
با توجه به اینکه مدتی از سفرم گذشته و من برنامه از قبل تنظیم شده ای برای روز هام نداشتم و دقیقا یادم نیست روزها به چه صورت سپری شد، در ادامه مکان های مورد بازدید را قرار میدم و اگر اون عکس توضیحی داشت خدمتتان عرض میکنم و امیدوارم بنده را بخاطر این فراموشی ببخشید.
تصویر6- صبحانه روز اول(اونجا تمام نان ها شیرین هست)
سیستم حمل نقل فوق العاده خوبی داشتن و جالب بود با اینکه ووهان با 13 میلیون جمعیت سومین شهر بزرگ چین بود، از ساعت 8 صبح به بعد کسی در خیابان نبود و همه مشغول کار بودند.(دقیقا مثل ایران کسی تو خیابان نیست!!)
در تمام مدت با سیم کارتی که یان برام تهیه نموده بود بسیار ساده و راحت از سیستم حمل و نقل عمومی استفاده می کردم.
تصویر7 - مترو
تصویر8- اتوبوس
تصویر9 - خیابان منتهی به Yellow Crane Tower
تصویر10- محوطه Yellow Crane Tower
تصویر11- Yellow Crane Tower
بلیت ورودی Yellow Crane Tower به مبلغ 60 یوآن
در چین به ووفور دوچرخه وجود دارد که تمام چینی ها از آن استفاده می نمایند. به این صورت که پشت دوچرخه یک پلاکی وجود دارد که چینی ها با نصب App اون شرکت و اسکن پلاک و پرداخت الکترونیکی هزینه، از اون استفاده می نمایند.
تصویر12- دوچرخه کرایه ای
تصویر 13- رستورانی در ووهان به دعوت پرفسور لی به عنوان welcome party
تصویر14- بانک کشاورزی چین
دوباره برام جالب بود که اینا چرا اینقدر بانک هاشون خلوته. ما اینجا اومده بودیم که افتتاح حساب کنیم برای همسرم به جهت واریز حقوق که بماند چه مصیبتی کشیدیم. حالا که صحبت از بانک شد بگم که فقط یک بانک در چین نسبت به چنج پول برای ما ایرانی ها اقدام می کرد که Bank Of China بود. بقیه بانک ها که میرفتم میگفتن به علت تحریم ها نمی تونیم.
تصویر 15- پارکی نزدیک محل اقامت در خیابان Tuanjie
من معمولا ظهر ها غذا را در KFC یا همین فود کورد ها می خوردم یا اینکه ظهر به خونه برمی گشتم و همسرم غذا درست می کرد.
تصویر16- فود کورت
تصویر17- KFC
تصویر18- مسجد ووهان
تصویر19- نودل گوشت بسیار لذیذ
تصویر 20 - دومین welcome party
تصویر21- خیابان هایی به سبک اسپانیا، ایتالیا، آلمان
تصویر22- پسر تپل چینی
تصویر23- موزه ووهان(ورودی رایگان)
دوهفته مثل برق باد گذشت و وقت رفتن بود. در برگشت نیز پرواز از ووهان به ارومچی و سپس با چهار ساعت فاصله به سمت تهران بود که برخلاف پرواز رفت چمدان ها را پس از تحویل در فرودگاه ووهان در تهران تحویل گرفتم.
یک نکته بسیار مهم: در بلیت ذکر شده بود یک عدد چمدان به وزن 23 کیلوگرم در حالی که در سایت چاینا ساترن ذکر شده 32 کیلوگرم که دومی درست است. نکته بعدی اینکه من تصور میکردم در چین بسیار دقیق عمل مینمایند در حالی این چنین نبود. من دو چمدان داشتم که یکی را بصورت رایگان و دومی را با پرداخت جریمه 600 یوآنی تحویل قسمت بار دادم. بعد که سوار پرواز بعدی از ارومچی به ایران شدم و دیگر ایرانیان از نقاط دیگر چین آمده بودن متوجه شدم که چه اشتباهی انجام دادم چرا که تمام ایرانیان محترم با چندین چمدان بزرگ تر از آنچه من به قسمت بار تحویل دادم وارد هواپیما شدن و هیچ مسئله ای هم وجود نداشت.
در خصوص خرید عرض کنم مواد خوراکی با قیمت بسیار مناسب و بعضا ارزانتر از ایران اما در خصوص دیگر خریدها در فروشگاه های شهر و بصورت حضوری اجناس بسیار گران هستند. در چین کلیه مردم بصورت اینترنتی خرید مینمایند که بسیار ارزان هست که منم تمام خرید هایم را از همین سایت ها انجام دادم که بسیار با کیفیت و ارزان بود. سایت های خرید: JD.COM , Taobao.com , Tmall.com
هوای ووهان در تابستان بسیار شرجی و تمام مدتی که اونجا بودم و حتی تا شهریور که همسرم هنوز اونجا بود از 7 روز هفته 6 روز بارانی بود.
قیمت یوآن در خرداد ماه: 560 تومان
در کل مردم چین بسیار مهربان و توریست دوست هستند و بسیار شاهد این هستید که با شما عکس بگیرند
با عرض معذرت بابت این سفرنامه متفاوت نسبت به سایر سفرنامه های زیبا. امیدوارم با هدایت های شما خوانندگان عزیز بتوانم نقاط ضعف و قوت خودم را در نوشتن سفرنامه پیدا کنم و در سفرنامه های بعدی جبران کنم.
نویسنده : حسین